οποσάκις

(Α ὁποσάκις, αιολ. τ. ὁποσσάκιν και κατά δ. γρφ. και ανάγν. ὁππόσσακιν)

(αναφ. επίρρ.)

1. οσάκις, όσες φορές («ἀεὶ τοῡτο ποιεῑτε; ὁποσάκις, ἔφη, δειπνοποιούμεθα», Ξεν.)

2. (με το μόριο αν και με υποτ.) όσες φορές και αν («καὶ τοῡτο ἐξεῑναι ποιεῑν, ὁποσάκις ἂν δοκῇ αὐτῷ», Πλάτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὁπόσος + κατάλ. -άκις (πρβλ. πολλ-άκις)].